جایی است که ۲۴ راننده بیرحم در یک مسیر بسته و یک رقابت بیقانون، به هر قیمتی که شده برای رسیدن به رتبه اول تلاش میکنند. در ادامه همراه بررسی این بازی باشید.
بازیهای ریسینگ با اینکه شاید در ظاهر چیزی بیشتر از چند ماشین و یک پیست مسابقه به نظر نمیرسند، اما همین ژانر به ظاهر ساده نیز به دستههای گوناگونی تقسیم میشود. دستههایی که در هر کدام از آنها آثار بزرگی به چشم میخورند که شاید رقابت با آنها برای یک استودیو نه چندان پولدار و نامآشنا کار سخت و پرریسکی باشد. مگر اینکه سراغ زیرژانرهایی بروند که مدتها است بازی قدرتمندی به خود ندیده است، مثل سبکی که زمانی سری Burnout به عنوان سرآمدی در آن محسوب میشد، اما دیگر نه خبری از کرایتریون گیمز است و نه استودیوی دیگری سعی میکند که به دنبال ساخت ریسینگهای اکشن و پربرخورد برود. البته که استودیو Bugbear بالاخره پس از چهارسال کار روی یک ریسینگ جدید با ایدههایی نو توانست یک محصول سرگرمکننده و متفاوت از جنس رقابت ماشینها با یکدیگر ارائه کند. اثری که در همه بخشهایش به اندازهای خوب کار کرده است که به سختی میتوان آن را یک بازی موفق ندانست. بازی Wreckfest طعم جدیدی از یک ریسینگ کلاسیک و آشنا است. باز هم یک پیست و باز هم چندین ماشین و راننده که تشنه اول شدن هستند، اما این وسط به اندازهای تفاوت دیده میشود که چهرهای کاملا جدید به بازی بدهد.
در بازی Wrecfest قرار نیست سوار بر خودروهای رویایی و لوکسی که همیشه آرزویش را در سر میپرورانیم به رقابت با حریفان خود بپردازیم. اتفاقا رک فست شاید جزو معدود بازیهای ریسینگ باشد که سرعت در آن ملاک اصلی برنده شدن نیست. در واقع اول از همه شما باید سعی کنید که مسابقات را با یک خودروی سالم به پایان برسانید و تازه بعد از آن به فکر کسب مقام اول باشید. همین مسئله باعث میشود تا بیشتر از نوع خودرویی که انتخاب میکنید، مهارت رانندگی شما نقش مهمی را در گیمپلی ایفا کند. به عبارت بهتر، Wreckfest رقابتی است که در آن رانندههای باهوش از خودروهای سریع، جلوترند. به همین دلیل هم اکثر ماشینهای بازی خودروهای بی نام و نشانی هستند که فقط مشخصههای فنیشان برای ما اهمیت دارند و این وسط، مقاومت خودرو در برابر ضربات و تصادفها شاید یکی از مهمترین مشخصهها باشد. اگر تا پیش از این، در بازیهای شبیهساز رانندگی تصادف با خودروهای دیگر امتیاز منفی برای شما در برداشت و موجب بروز پنالتی در میانه مسابقات برای شما میشد، بهتر است همه آنها را به فراموشی بسپارید؛ چرا که رکفست دقیقا برپایه تصادف بنا شده است. اولین قانون در رکفست برای موفقیت این است که تا جایی که میتوانید حریفان خود را از جریان مسابقه خارج کنید. چرا که هر چقدر زمین مسابقه خلوتتر باشد، رسیدن به رتبههای اول نیز راحتتر خواهد بود. این دقیقا همان چیزی است که هوش مصنوعی بازی نیز آن را دنبال میکند و باعث میشود تا با یک ریسینگ سخت، بیرحم و غیرقابل پیشبینی روبرو باشیم. غیرقابل پیشبینی به این دلیل که به همان اندازه که احتمال دارد تا در فاصله چندمتری با خط پایان کنترل خودروی خودتان را از دست بدهید و تا رتبه آخر عقب بیفتید، به همان اندازه هم ممکن است رقبای شما قبل از عبور از خط پایان با یکی از ماشینهای دیگر تصادف کنند و رتبه اول دو دستی تقدیم شما شود.
بازی Wreckfest که در ابتدا با نام Next Car Game در میان بازیهای Early Access استیم شناخته میشد، پس از چهارسال توسعه مداوم، بالاخره توانسته است به یک اثر سرگرمکننده و اعتیادآور تبدیل شود. به طوری که خیلی از ریسینگهای پرزرق و برق با ماشینهای آنچنانی، امروزه نمیتوانند تا این اندازه شما را سرگرم کنند. با اینکه پیشتر اشاره کردم بازی ماشینهای معروفی را در خود جای نداده است، اما این بدان معنا نیست که تنوع خودروها در بازی کم باشد. ماشینهای بازی به طور کلی در سه کلاس مختلف طبقهبندی میشوند و تازه جدا از اینها وسایل نقلیه دیگری مثل اتوبوس، کمباین، ماشین چمنزنی و برخی خودروهای عجیب و غریب دیگر نیز وجود دارند که در مراحل ویژه در اختیار بازیکن قرار میگیرند. بخش تکنفره بازی از ۵ مرحله اصلی تشکیل میشود که در هرکدام از آنها تعداد زیادی مسابقه مختلف گنجانده شده است. مسابقاتی که همه آنها فقط برای اول شدن برگزار نمیشوند. با اینکه بیشتر گزینههای هر مرحله را مسابقات کلاسیک تشکیل میدهند که هدف اصلی در آنها قرار گیری در سه رتبه برتر است، اما در این بین مراحلی هم وجود دارند که به کل هدف متفاوتی را دنبال میکنند. برای مثال رقابتهایی که در آن ۲۴ خودرو در محیطی بسته رها میشوند و در نهایت آخرین خودرویی که بتواند جان سالم به در ببرد، به عنوان نفر اول انتخاب میشود. چیزی که به نوعی میتوان آن را بتل رویال ماشینی نامید. تعداد پیستهای بازی و همچنین طراحیهای جالبی که بعضی از آنها دارند هم یکی از اصلیترین عوامل سخت شدن بازی است. برای مثال برخی از پیستها حالت ضربدری دارند که سالم خارج شدن از چنین مسابقاتی به شدت سخت است و به همین دلیل تا آخرین لحظه نمیتوانید از قهرمانی خودتان اطمینان حاصل کنید. در کنار اینها، بخش آنلاین بازی نیز پس از پایان قسمت تکنفره، میتواند برای مدت زیادی شما را سرگرم کند به ویژه که در بخش چندنفره معمولا همیشه بازیکنانی پیدا میشوند که در پی به هم ریختن اوضاع هستند و البته که نمیتوان لذتی را که در انجام این کار هست، کتمان کرد.
یکی از مهمترین چیزهایی که قبل از ورود به مسابقات تاثیر بهسزایی در سرنوشت شما دارند، درجه سختی هوش مصنوعی و همچنین فعال یا غیرفعال کردن برخی امکانات کمکی خودرو است. امکاناتی مثل سیستم حفظ ثبات خودرو، ترمزهای ABS و جعبه دنده اتوماتیک. همینجا باید بگویم که اگر به دنبال تجربه یک جهنم واقعی هستید، بهتر است تمامی این موارد را غیرفعال کنید. یکی از بهترین ویژگیهای بازی، هوش مصنوعی قوی آن است که هیجان بازی را به شدت بالا میبرد. همانطور که شما در حین بازی سعی میکنید در پیچها با کوبیدن به ماشینهای دیگر مسیر خودتان را هموار کنید، هوش مصنوعی نیز در حین سبقت گرفتن از شما چنین بلایی به سرتان میآورد. به ویژه اینکه قابلیتی به نام Rival نیز در مسابقات گنجانده شده است که شرایط را سختتر هم میکند. به این صورت که اگر در جریان مسابقه به عمد به یکی از خودروها ضربه بزنید، راننده خودرو موردنظر برچسب Rival میخورد و این یعنی تمام تلاشش را خواهد کرد تا آن نامردی شما را تلافی کند. با این حال، در درجههای سختی پایینتر با مشکل چندانی روبرو نمیشوید و تمرکز هوش مصنوعی بیشتر روی رقابت سالمتر و کمبرخوردتر است.
تیونینگ خودروها در رک فست بیشتر روی بخش فنی متمرکز است تا بخش ظاهری. قطعات مربوط به هر کلاس با طی کردن مراحل آزاد میشوند و شما قادر خواهید بود تا خودروی قدرتمندتر و سریعتری را برای خودتان دست و پا کنید. حتی شما میتوانید با ارتقای بیشتر خودرویتان، آن را به کلاس بالاتر منتقل کنید. تیونینگ ظاهری نیز به رنگ کردن و استفاده از برچسبهای مختلف خلاصه میشود. هندلینگ خودروها به طور کلی شرایط خوبی دارد و آن حس سنگینی ماشین را در حین حرکت و در سر پیچها به بازیکن منتقل میکند؛ به ویژه که اگر سیستمهای کمکی را نیز غیرفعال کنید، تجربه به مراتب واقعیتری را خواهید داشت. با این حال یک سری از تنظیمات مثل سفتی سیستم تعلیق، عملکرد ترمزها و عملکرد دیفرانسیل نیز قبل از شروع مسابقات توسط بازیکن قابل تنظیم است که هیچکدام تاثیر قابل لمس و محسوسی را در کنترل خودروها ایجاد نمیکنند و میتوان گفت عملا نمایشی هستند.
Wreckfest به عنوانی اثری که تمرکز ویژهای روی برخورد ماشینها دارد، طبیعی است که از لحاظ تخریبپذیری باید یک سر و گردن از تمام ریسینگهای هم تراز خود بالا باشد و با وجود اینکه در این زمینه عملکرد قابلقبولی از خود برجای گذاشته است، اما ایراداتی هم به چشم میخورد که نشان میدهد بازی از لحاظ گرافیکی هنوز جای کار دارد. به طور کلی بازی به سبب تکنولوژی مورد استفاده در موتور بازیسازی خود، به خوبی توانسته است تا برخوردها و صدمات وارده به خودرو را به شکلی دقیق و واقعگرایانه پیاده کند، اما مشکل اینجا است که در برخی موارد به ویژه قسمتهای داخلی خودرو، ماشین به شکلی کج و کوله میشود که شاید از نظر فیزیکی چندان قابل درک نباشد و همین باعث میشود تا همیشه تخریبپذیری خودروها به شکلی واقعی دیده نشود. با این حال ظاهر ماشینها به شکل باورپذیرتری طراحی شده است و همچنین آسیبهایی که پس از تصادف از لحاظ فنی به خودرو وارد میشود هم تاثیرات خود را در کنترل ماشین به خوبی نشان میدهند.
با اینکه تخریبپذیری خودروها نسبتا خوب کار شده است، اما بازی به طور کلی از لحاظ گرافیکی چیزی بیشتر از یک اثر متوسط تلقی نمیشود. طراحی خودروها به عنوان اصلیترین المانهای بازی خوب از آب درآمده است، اما محیطهای اطراف پیست مثل درختها و مناظر یا حتی تماشاگرانی که گاها مشاهده میشوند بیشتر ما را به یاد یک بازی نسل هفتمی میاندازند. از لحاظ نورپردازی نیز باز هم بازی در سطح نسبتا خوبی قرار دارد اما گاهی اوقات باگهایی مثل گیرکردن خودرو به گارد ریلهای کنار جدول نیز دیده میشود که چندان قابل چشمپوشی نیست. صداگذاری خودروها نیز یکی از بخشهای قابل قبول و رضایتبخش بازی است و البته موسیقیهایی که در حین مسابقات پخش میشوند هم کاملا با جو بازی هماهنگ هستند.