بازی Fall Guys

جهان بازی‌های ویدیویی گاهی می‌تواند بسیار آسان و بخشنده به نظر برسد. برای نمونه اکنون بازی‌های آنلاین بتل رویال انقدر تبدیل به ترند بزرگی در این مدیوم شده‌اند که هر ناشر شناخته‌شده با انتشار یک بازی بتل رویال خوب و قرارداد بستن به میزان کافی با استریمرهای بزرگ، می‌تواند در مدتی کوتاه سودی خوب را به‌دست بیاورد. ولی این بازارهای پتانسیل‌دار و در ظاهر آسان، از برخی جهات می‌توانند برای هر استودیویی ترسناک باشند. چون همزمان با آسان به نظر رسیدن موفقیت کوتاه‌مدت در آن‌ها، موفقیت بلندمدت در آن‌ها بسیار دشوار به نظر می‌رسد.

در چنین وضعیتی که آثاری همچون بازی Bleeding Edge به‌عنوان یک بازی رقابت آنلاین عرضه‌ی نسبتا موفقی دارند و سپس بعد از چند هفته به سختی تعداد بازیکن همزمان خود را به عدد ۱۰۰۰ می‌رسانند، شاید فقط و فقط خلاقیت بتواند سازنده را نجات بدهد. چون وقتی خلاقیت از راه برسد، محصولی شکل می‌گیرد که بازیکن نمی‌تواند تجربه‌ی ارائه‌شده توسط آن را در اثر دیگری بیابد. به همین خاطر Fall Guys: Ultimate Knockout با اینکه اثر بدون ایرادی هم نیست و از تبلیغات فوق‌العاده‌ای بهره نمی‌برد، طی چند روز این همه رکورد را به نام خود ثبت می‌کند. زیرا یک بتل رویال متفاوت است که احتمالا بازی‌های بتل رویال زیادی در ماه‌های آتی از آن الگو می‌گیرند و به اشکال مختلف، ادای آن را درمی‌آورند.

Fall Guys: Ultimate Knockout در اکثر لحظات بازی سرگرم‌کننده‌ای است. اما تازه وقتی به پتانسیل این بازی برای پیشرفت در ماه‌های آتی فکر می‌کنیم، متوجه جذابیت واقعی رقابت‌های رنگارنگ و بامزه‌ی آن می‌شویم

«فال گایز» که رابط کاربری (UI) بسیار ساده و مناسبی را مقابل چشمان مخاطب می‌گذارد و او را درون منوهای پیچیده گم نمی‌کند، در هر دور شما را به ۵ رقابت می‌فرستد؛ ۵ مینی‌گیم کوتاه که با شرایطی مشخص از بین ۲۴ مینی‌گیم موجود انتخاب می‌شوند و مرحله به مرحله بازیکنان را حذف می‌کنند تا درنهایت فقط یک نفر تاج را به‌دست بیاورد. به همین خاطر دقیقا وقتی دور اول تجربه‌ی «فال گایز» را تمام می‌کنید، متوجه پتانسیل بسیار زیاد آن برای کسب پشتیبانی عالی در آینده می‌شوید. چون به سرعت می‌فهمیم که استودیو همیشه می‌تواند برخی از این مینی‌گیم‌ها را حذف کند، مینی‌گیم‌های تازه‌ای را به بازی بیاورد و این‌گونه توانایی تولید ۱۰۰ها تجربه‌ی متفاوت را داشته باشد.

تازه بازی خوش‌بختانه با درنظرگرفتن اینکه برای همه‌ی سنین عرضه شده است، اصلا پروسه‌ی یادگیری سختی را مقابل بازیکن نمی‌گذارد و به سرعت او را مشغول رقابت‌ها می‌سازد. این‌جا شما فقط کنترل‌کننده‌ی جهت حرکت، پرش، شیرجه و گرفتن هر جسم هستید و تمام مینی‌گیم‌های بازی روی همین مکانیک‌های کنترلی ساده سوار می‌شوند. هرچند مسلط شدن بر هرکدام از این مینی‌گیم‌ها و یاد گرفتن حقه‌های نهفته در هرکدام از آن‌ها ماجرای دیگری است و نیاز به توجه فراوان دارد.

برای نمونه در مینی‌گیم‌هایی که در آن باید طی مدت‌زمانی محدود خود را به خط پایان برسانید و تنها با چالش زمانی مواجه هستید، تقریبا هیچ گیمری نیست که نداند باید چه کاری را انجام بدهد. در حقیقت اکثر مینی‌گیم‌ها انقدر واضح و ساده طراحی شده‌اند که همه در همان دور اول تجربه‌ی هرکدام از آن‌ها، هدف اصلی را می‌شناسد و آن را دنبال می‌کند. ولی فقط افرادی که روی بازی وقت گذاشته‌اند و مینی‌گیم‌های این‌گونه‌ی آن را خوب می‌شناسند، از مسیرهای درست می‌روند، از پرتاب شدن به جلو به کمک میله‌های چرخنده بهره می‌برند و از الگوهای زیادی برای گیر نیافتادن بین جمعیت زیاد گیمرهای رقیب پیروی می‌کنند.

شوربختانه برخی از مینی‌گیم‌های رقابتی بازی بیشتر از آن که مهارت‌محور باشند، صرفا شانس شما در هر دور را می‌سنجند

حالا چند هفته‌ی دیگر احتمالا چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ برخی مینی‌گیم‌ها در نقشه‌های متفاوتی پیش می‌روند و بعضی مینی‌گیم‌ها به‌طور کامل عوض می‌شوند. این یعنی ناگهان همه‌ی بازیکن‌ها در برخی رقابت‌ها مجددا به‌دنبال یادگیری هستند و بیشتر و بیشتر روی بازی وقت می‌گذارند. این وسط از آن‌جایی که همه‌ی خریدهای درون‌برنامه‌ای «فال گایز» به آیتم‌های ظاهری محدود شده‌اند، هیچ‌کس احساس عقب ماندن از سایر گیمرها را ندارد و صرفا روی غرق شدن در این تجربه وقت می‌گذارد. چون حتی سیستم سطح‌بندی بازی هم صرفا شما را به آیتم‌های ظاهری بیشتری می‌رساند و هیچ برتری ذاتی و آزاردهنده‌ای به گیمرهای قدیمی‌تر نمی‌بخشد. این‌گونه حتی کسی که یک سال بعد وارد «فال گایز» می‌شود، شانس پیروزی بر فردی را دارد که ساعت‌ها پای بازی وقت گذاشته است. در عین حال آن گیمری که ساعت‌ها در «فال گایز» وقت گذراند، احتمالا حقه‌هایی را می‌شناسد که بازیکن تازه‌وارد از آن‌ها بی‌اطلاع است.

باتوجه‌به همه‌ی این حقایق جذاب، ناراحت‌کننده به نظر می‌رسد که درصدی از مینی‌گیم‌های بازی برخلاف سایر رقابت‌ها آن‌چنان روی مهارت شما متمرکز نمی‌شوند و واقعا می‌توانند به شکل شانسی برنده و بازنده را تعیین کنند. البته که وجود عامل شانس به شکل کنترل‌شده در برخی از مینی‌گیم‌ها آن‌ها را جذاب‌تر کرده است. ولی این مسئله وقتی تبدیل به یک مشکل می‌شود که بازی بیشتر از مهارت‌محور بودن، شانس‌محور به نظر بیاید.

مهم‌ترین نقطه‌ی قوت بهترین مینی‌گیم‌های رقابتی بازی Fall Guys: Ultimate Knockout آن است که چندین و چند استراتژی مختلف برای کسب پیروزی در آن‌ها وجود دارد؛ روش‌هایی که هیچ‌کدام همیشه شما را برنده نخواهند کرد!این مشکل معمولا در رقابت‌های گروهی هم به چشم می‌آید. زیرا گاهی عملا عامل تعیین‌کننده‌ی سقوط یا صعود شما در یک مینی‌گیم آن است که بازی شما را به هم‌گروهی با چه افرادی دربیاورد. این وسط نه می‌توان پیشنهاد حذف رقابت‌های گروهی را داد و نه می‌توان گفت که آن‌ها باید به تجربه‌های چندنفره محدود شوند. زیرا اصلا یکی از ویژگی‌های خاص «فال گایز» همین وجود مینی‌گیم‌های گروهی برای همگان است که ناگهان چند نفر را از دور رقابت خارج می‌کند. به همین خاطر باید امیدوار بود که مینی‌گیم‌های بیشتری از بازی شبیه Fall Ball بشوند؛ یک بازی فوتبال‌مانند گروهی که هم تعداد مناسبی از بازیکنان را حذف می‌کند و هم در عین گروهی بودن، واقعا هر نفر می‌تواند روی آن تاثیر داشته باشد.Fall Ball یکی از آن مینی‌گیم‌هایی است که حتی اگر بازی گیمر را با ضعیف‌ترین بازیکنان هم‌گروه کند، توانایی‌های بالای او می‌تواند نجات‌دهنده‌ی همه باشد. پس از آن‌جایی که «فال گایز» برای همه رقابت‌های چندنفره را در نظر می‌گیرد،‌ باید تاثیرگذاری هر شخص روی نتایج رقابت‌های گروهی را بالا ببرد تا بازی پویا باقی بماند. چون در وضعیت فعلی همان‌قدر که بعضی از مینی‌گیم‌های رقابتی Fall Guys: Ultimate Knockout عالی هستند، بعضی‌ها بالانس‌نشده و متوسط به نظر می‌رسند.ما ایراد مورد بحث را زمانی احساس می‌کنیم که ناگهان قدم به رقابت پنجم می‌گذاریم و با تعداد بسیار زیادی از گیمرها روبه‌رو می‌شویم. چرا؟ چون در این دور به مینی‌گیم‌هایی برخورد کرده‌ایم که توانایی مناسبی در حذف بازیکن‌ها نداشته‌اند و به‌صورت غیرمستقیم، رقابت جذاب نهایی را شلوغ، بیش از حد کوتاه و شانس‌محورتر از حالت عادی می‌کنند.

در بعضی از مینی‌گیم‌ها بازیکن عملا نه با سایر گیمرها که تنها با چالش‌های محیط می‌جنگد. این یکی از مواردی است که پویایی «فال گایز» را در طولانی‌مدت حفظ می‌کندFall Guys: Ultimate Knockout چه وقتی مشغول پایین انداختن بازیکنان دیگر از سطوح شیب‌دار هستید و چه وقتی روی شخصی‌سازی ظاهر کاراکتر خود وقت می‌گذارید، یک بازی مفرح و پرانرژی است. ولی اصلا فکر نکنید که همه‌ی این جذابیت صرفا از مکانیک‌های گیم‌پلی و ذات رقابتی آن بیرون می‌آید. در حقیقت بازی از لحاظ صوتی و بصری هم محصولی محترم و کم‌خرج است که همیشه چشم را نوازش می‌دهد و در عین حال باعث می‌شود که هیچ‌کس نخواهد آن را بدون صدا بازی کند. در این بین برای نمونه نباید از یاد برد که یکی از دلایل آسان بودن یادگیری تجربه‌ی اثر هم به خاطر رنگ‌بندی حساب‌شده‌ی تک‌تک محیط‌هایی است که نه مخاطب را گمراه می‌کنند و نه تنوع تصویری پایینی دارند. این یک مثال بارز است که نشان می‌دهد آثاری مثل «فال گایز» صرفا از اِلِمان‌های پرکشش بی‌ربط به هم استفاده نمی‌کنند. بلکه با چسباندن درست آن‌ها به یکدیگر تبدیل به محصولی هماهنگ و لایق تجربه می‌شوند که بخش‌های جداگانه‌ی جذب‌کننده‌ای دارد و هم در نگاه کلی پرکشش به نظر می‌رسد.در عین آن که تقریبا همه‌ی موارد حاضر در بازی به گیمر خبر از پیشرفت احتمالی آن طی ماه‌های آتی می‌دهند و اثبات‌کننده‌ی بالا بودن پتانسیل آن هستند، متاسفانه وضعیت سرورها کمی نگران‌کننده به نظر می‌رسد. مسئله این نیست که «فال گایز» آن‌چنان سرعت بالایی در فرستادن شما به رقابت‌ها ندارد و همچنان گاهی چند دقیقه بازیکن را مجبور به تلاش مجدد برای شروع یک دور می‌کند. این مشکل کاملا عادی و قابل حل به نظر می‌رسد. ایراد اصلی بالا رفتن میزان حضور بازیکنان متقلب در بازی است که می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری به Fall Guys: Ultimate Knockout بزند.همه می‌دانند که بازی‌های بتل رویال قبل از هر مورد دیگر با گیم‌پلی رقابتی خود تعریف می‌شوند و هیچ‌کس برد خود در یکی از آن‌ها را دست‌کم نمی‌گیرد. به همین خاطر اگر یک گیمر به هر دلیلی با تقلب غیرمنصفانه‌ی یک گیمر دیگر از گردونه‌ی یک رقابت هم حذف شود، شاید بازگرداندن او به بازی بسیار سخت باشد. به همین خاطر انتظار می‌رود که استودیو سازنده در مدت‌زمانی کوتاه به‌صورت کامل تلاش جدی برای ایستادن مقابل گیمرهای متقلب را شروع کند.«فال گایز» یک بازی سرشار از سرگرمی است که اگر پلی استیشن 4 و پلی استیشن پلاس دارید، همین حالا باید تجربه‌ی آن را آغاز کنید و اگر گیمر کامپیوترهای شخصی هستید، می‌توانید از اینکه ارزش برچسب قیمت ۲۰ دلاری خود را دارد، مطمئن باشید. بدون شک بازی همچنان در برخی بخش‌های جای پیشرفت و در بعضی قسمت‌های کلیدی‌تر، نیاز جدی به پیشرفت دارد. اما درنهایت فعلا خلاقیت و سرگرم‌کنندگی آن بیشتر از هر نقطه‌ی ضعفی به چشم می‌آید.