منطقه فعالسازی استیم :
برای اطلاع از قیمت سایر ریجن های استیم با پشتیبانی سایت در ارتباط باشید
270,000 تومان
(180,000 تومان 1)
دوست داشتن0
رقابت خیلی مقوله جذابی است (نه بابا! که این طور!)، می خواهد رقابت بین رئال مادرید و بارسلونا باشد، بین کریستیانو رونالدو و مسی باشد، بین استقلال و پرسپولیس باشد یا در زمینه بازی های رایانه ای بین سونی و مایکروسافت یا PES و FIFA باشد. به هر حال وقتی که دو حریف قدرتمند و رقیب که طرفدارانی هم برای خود دارند با هم در یک رقابت و تنش و کشمکش قرار دارند موضوع بسیار جذابی برای طرفداران است. هر چقدر رقابت بیشتر باشد جذابیت هم بیشتر می شود. بگذارید تا باز هم مثالی فوتبالی بزنم. قطعا لیگ اسپانیا از لیگ آلمان محصوصا در چند سال اخیر جذاب تر است. چرا؟ زیرا لااقل دو تیم قدرتمند که در سطح هم هستند در آن شدیدا برای قهرمانی می جنگند ولی بایرن مونیخ اغلب هیچ رقیبی ندارد و به قدری سطحش اط بقیه تیم های آلمان بالاتر است که چند هفته قبل پایان قهرمان می شود. لیگ انگلستان از هر دوی این ها جذاب تر است چون تعداد تیم های هم سطح و قدرتمند که برای قهرمانی می جنگند باز هم بیشتر است و رقابت فشرده تر. رقابت به ذات جذاب است و این جذابیت را در هر موردی که آن را بطلبد نیز جاری می کند و همه چیز و همه کس را هیجانی تر.
در دنیای بازی های رایانه ای هم همانطور که ذکر شد رقابت هایی جذاب بین برخی شرکت ها و فرنچایزها وجود دارد. حال اگر این رقابت در مورد سبک شوتر اول شخص نظامی که یکی از برترین و محبوب ترین سبک بازی های دنیاست، باشد که دیگر بسیار حساس تر هم می شود. همواره از قدیم الایام رقابت بین دو فرنچایز بزرگ این سبک یعنی Battlefield و Call of duty وجود داشته است اما خب در سال های دورتر سری Call of duty به قدری جلوتر بود که این رقابت همیشه برنده اش معلوم بود. اما همیشه همه چیز به یک منوال و یک روال باقی نمی ماند. شروع افت سری عناوین Call of duty دقیقا مصادف شد با بیشتر انگیزه گرفتن الکترونیک آرتز برای بالا کشیدن سری Battlefield که از نسخه سوم این روند پیشرفت انقلابی آغاز شد و ظرف چند سال از آن زمان اکنون اگر نگوییم این فرنچایز قوی تر و موفق تر و البته زیباتر از Call of duty است دیگر حداقل باید بگوییم در یک سطح هستند، البته در مورد بخش چند نفره دیگر شک و تردید وجود ندارد و سری Battlefield در بخش چند نفره اکنون قدرت کامل را در دست دارد.
نزدیک شدن زقابت بین این دو سری باعث جذاب تر شدن موضوع، دو گروه شدن طرفداران، به وجود آمدن جبهه گیری های شدید حتی بین اکتیویژن و الکترونیک آرتز و شروع بحث ها و جدل ها و تنش های شدید در فضای مججازی بین طرفداران شد. البته خب از این نکته نمی توان غافل شد که این رقابت در نهایت به سود ما بازیبازان تمام می شود زیرا که دو سازنده برای آن که از هم عقب نمانند سعی می کنند تا هر روز بازی خود را بهتر و بهتر کنند تا بر رقیب چیره شوند. در این مقاله قصد نداریم که تا انتها در مورد رقابت ابن دو سری و یا تمام عناوین و تاریخچه یکی از این سری ها صحبت کنیم بلکه همان طور که از نام مقاله متوجه شده اید بناست تا به نقد و برررسی و واکاوی زوایای مختلف و المان های گوناگون عنوان فوق العاده زیبا و پر طرفدار Battlefield 4 بپردازیم . هدف از گفتن این مقدمه قرار گرفتن بیشتر شما در حال و هوای این عنوان و این فرنچایز بود. اگر عنوان Battlefield 4 هنوز هم برایتان جذاب است و علاقه دارید تا باز هم در مورد آن مطلبی را مطالعه کنید با من و وبسایت تحلیلی خبری گیمفا در ادامه مطلب نقد و بررسی عنوان Battlefield 4 همراه شوید. باشد که از این مطلب استفاده نمایید.
بعضی بازی ها آنقدر جذاب و فوق العاده هستند که گویی هیچ گاه قدیمی نمی شوند و هر وقت که به سراغشان برویم باز هم جذابیت یک عنوان تازه و جدید را دارند. بازی Battlefield 4 یک مثال بارز از چنین عناوینی است و با ان که حدود ۳ سال از انتشار آن می گذرد و بعد از ان یک بازی جدیدتر و البته اسپین آف از این سری منتشر شده است و نسخه جدید این عنوان نیز در راه است، هنوز هم قدیمی و خسته کننده نشده و ذره ای از جذابیت و کاریزمای خود را از دست نداده است. اکثر بازیبازان دنیا نیز با این حرف موافق هستند زیرا هنوز که هنوز است سرورهای این عنوان شلوغ و پر از بازیباز هستند و اصلا لازم نیست تا برای آنلاین بازی کردن معطل شوید، انگار که این عنوان تازه منتشر شده و یک بازی جدید است. داستان در عنوان Battlefield 4 این بار نسبت به عناوین قبلی توجه بیشتری را به خود دیده است اما این اصلا یک تعریف نیست. زیرا توجه بیشتر مهم نیست. بلکه کیفیت داستان بخش تک نفره در این عنوان نیز به همان افتضاحی همیشه است. علاوه بر شخصیت های واقعا سطحی بازی، به طور عجیبی حس می شود که هیچ شخصیت منفی چندان قدرتمندی در بازی به چشم نمی خورد و در واقع در طول داستان بازی احساس می کنید که تنها با گروه هایی دشمن روبرو هستید و بس! هیچ گاه این حس به شما منتقل نمی شود که آن ها توسط رهبر خاصی که شما وی را به عنوان دشمن اصلی بازی می شناسید و از او متنفر هستید، هدایت می شوند.
در بخش تک نفره بازی ما کنترل گروهبان Daniel “Reck” Recker را بر عهده می گیریم که در طول بازی کلامی صحبت نمی کند. وی فرمانده گروه یا جوخه Tombstone است و تقریبا نمادی از یک شخصیت کلیشه ای محض نیز می باشد. این گروه با کمک هم یک داستان بسیار سطحی . تو خالی را تشکیل می دهند که در مطلبی که در مورد داستان این بازی مطالعه می کردم از آن به عنوان ” تقلید یک دانش آموز تنبل از یکی از مقاله های دور انداخته شده توسط تام کلنسی” یاد کرده بود که بسیار به جا و صحیح به نظر می رسد. داستان بازی یک خط کاملا شناخته شده و بدون تغییر را که همه ما از حفظ هستیم به صورت جزء به جزء بیان می کند. صحنه ورود و اتحاد و رفاقت تیم، صحنه خیانت، صحنه پیدا شدن دوست غیر منتظره، صحنه شکنجه و هر آن چه که دیگر نمی خواهیم باز هم ببینیم!
هوش مصنوعی ضعیف شخصیت ها از دشمنان گرفته تا یاران شما، همان مقدار لذتی که از طریق گرافیک چشم نواز بازی به ما القا می شود را نیز از بین می برد. در اینجا باید اذعان داشت که انجین گرافیکی استودیو DICE یعنی Frostbite 3 ساخته شده برای خلق گرافیک هایی بی نظیر و زیباست. Recker فقط می تواند یک دستور را به گروهش بدهد، “حمله” و جتی همین یک دستور نیز اصلا تاثیرگذار نیست و کارایی ندارد. یارانتان تنها باعث شکستن سنگرها می شوند و بعد می آیند شما را هم از سنگرتان بیرون می اندازند! و سپس با عجله و به طور کاملا بیهوده شروع به خالی کردن خشاب های خود بر روی دشمنان در فاصله ۴ متری می کنند که انگار که هیچ کدام از تیرها نیز به آنها نمی خورد! سرانجام بعد از چند ساعت بخش تک نفره بازی به پایان می رسد و خیال خودش و ما را راحت می کند که خب، حالا تازه می خواهیم Battlefield بازی کنیم. بگذارید به صورت خلاصه در مورد بخش آفلاین کمپین بازی بگویم: بخش تک نفره بازی و به پایان رساندن آن، داستان پیشروی در یک سری مراحل بی ربط با شخصیت هایی سطحی و داستانی کلیشه ای است که در انتها به یک انتخاب اخلاقی واقعا به دردنخور می رسد! این انتخاب اخلاقی در انتهای بازی واقعا یکی از بدترین های این مورد در طول تاریخ است که سازندگان موفق به انجام آن شده اند.
در بخش گرافیکی بازی چه از لحاظ فنی و چه هنری، سازندگان بی نقص کار کرده اند و باید گفت Frostbite 3 در Battlefield 4 غوغایی از لحاظ گرافیک به پا کرده است که چشم هر بازیباز و منتقدی را به خود خیره می کند. بازی بسیار روان و بدون مشکل اجذا می شود . به هیچ وجه در صحنه های خیلی شلوغ نیز شاهد افت فریم در بازی نخواهید بود. خیلی کم پیش می آید و یا شاید مانند من هیچ وقت پیش نیاید که در بازی با باگ روبرو شوید و تجربه شما را تلخ کند. کیفلیت تکسچرها و بافت ها عالی هستند و به هیچ وجه شاهد مواردی از قبیل پارگی تصویر و دیر لود شدن بافت ها و … نیستیم. سایه زنی ها در بازی بسیار خوب انجام شده اند و همچنینی از لحاظ نورپردازی نیز شاهد یکی از برترین بازی ها در این زمینه هستیم. طراحی هنری محیط ها و مراحل بسیار عالی انجام گرفته است و تجربه سازندگان در خلق شوترهای نظامی را کاملا به رخ می کشد. تنوع در طراحی این مراحل کاملا به چشم می خورد و همین طور در بخش طراحی نقش های بخش چند نفره شاهد یک شاهکار از سوی سازندگان هستیم که نقشه هایی بسیار با عظمت و جذاب و متنوع را خلق کرده اند که به صورت داینامیک نیز با رخ دادن وقایع مختلف در آنها تغییر می کنند.
این همه از داستان بازی و بخش تک نفره آن بد گفتیم و آن را به حق کوبیدیم اما حالا بگذارید به یک حقیقت اشاره کنیم. از همان ابتدای خلق فرنچایز Battlefield ابن عنوان تنها بر اساس بخش چند نفره بوده و در واقع همیشه یک عنوان چند نفره محسوب می شده و می شود و به خاطر همین بخش نیز همیشه مورد تحسین بوده است. این کاملا قابل درک و قابل قبول است که فرنچایزی که تقریبا در تمام عمر خود از آن تنها به عنوان یک عنوان چند نفره و آنلاین یاد شده است، تمام تمرکزش را بر روی بخش مولتی پلیر بگذارد و وجود بخش تک نفره آنلاین تنها برای خالی نبودن عریضه باشد. البته این در حالتی قبول است که شاهد یک بخش چند نفره بی نظیر باشیم که همین جا باید بگویم کلمه بی نظیر برای بخش مولتی پلیر Battlefield 4 بسیار سطحی است و شاهد یک بخش چند نفره شگفت انگیز هستیم که باز هم پادشاهی بی چون و چرای این فرنچایز بر دنیای شوترهای اول شخص نظامی چند نفره ثابت می کند و البته ابن جایگاه را مستحکم تر نیز می کند. تا وقتی یک فرنچایز اصولا چند نفره و آنلاین چنین بخش مولتی پلیری دارد، کیست که ذره ای به کیفیت یا اصلا وجود و عدم وجود بخش داستانی آفلاین در بازی اهمیت دهد. بخش مولتی پلیر Battlefield 4 بدون هیچ تردید و سوالی بهترین بخش چند نفره تاکنون در تاریخ این فرنچایز در طی سال هاست، هر چند که عنوان بتلفیلد ۱ هم به تازگی منتشر شده است و به نظر می رسد که توانایی گرفتن این لقب را از نسخه چهارم داراست.
بازی هفت مد مختلف مولتی پلیر دارد که شامل Conquest ،Rush ،Team Deathmatch ،Squad Deathmatch ،Obliteration ،Defuse و Commander می باشند. در ادامه به توضیحی مختصر در مورد ر یک از این مدهای بخش چند نفره خواهیم پرداخت تا هر چه بیشتر با آن ها آشنا شوید.
مد “فرمانده” یا Commander: این مد بعد از غیبتی طولانی دوباره به سری بازگشته است و واقعا وقتی آن را تجربه می کنید فقط و فقط این سوال به ذهنتان می رسد که آخر چطور همچین چیزی از بازی حذف شده بوده؟ این مد به قدری تاکتیکی و جذاب است که تنها و تنها نوع ازتباط فرمانده با جوخه و عمل کردن به دستورات وی توط جوخه است که نتیجه بازی را تعیین می کند و نه هیچ چیز دیگری مثل شانس یا اقبال با تکروی.
Defuse: یکی از جدیدترین مد های موجود در بازی است. در این مد بازیکنان به ۲ گروه ۵ نفری تقسیم میشوند و همانند مد قبلی وظیفه دارند که با برداشتن بمب و کاشتن در منقطه حریف تیم خود را برنده این نبرد کنند. اما با این تفاوت که اگر شما توسط دشمن کشته شوید دیگر قادر نخواهید بود به صورت مجدد برای بخش اول بازی Join مپ شوید و باید نظاره گر انجام ادامه عملیات از روی دوربین هم تیمی های خود باشید.
Obliteration : یکی از جدید ترین مد های موجود در بازی است.در این مد ۲۴ بازیکن به ۲ گروه ۱۲ نفری تقسیم میشوند و یک بمب درست در وسط Map به صورت ناگهانی نمایان می شود . یکی از اعضای تیم وظیفه دارد که بمب را برداشته و خود را هرچه سریعتر به نقطه A ،B و C برساند و با کاشت بمب در مناطق مختلف تیم حریف ، تیم خود را پیروز میدان کند. هر تیمی که توانست زودتر هر ۳ منطقه تیم حریف را منفجر کند برنده میدان نبرد خواهد بود.
Team Deathmatch : از بازیکنان اصلی ۲۰ نفر به ۲ تیم ۱۰ نفره تقسیم میشوند که وظیفه اعضای هر تیم تنها یک چیز است:کشتن اعضای تیم حریف . وسعت و گنجایش Map ها در این مد کمتر و محدودتر است.
Squad Deathmatch : همانند مد قبلی است با این تفاوت که ۲۰ بازیکن به ۴ گروه ۵ نفری تقسیم میشوند.
Conquest : محبوب ترین مد سری بازی های میدان نبرد. با وجود نقشه های بسیار بزرگ، ماموریت ها و اهداف داینامیک، یک مجموعه بی نقص و کامل از انواع سلاح ها و وسایل نقلیه نظامی، باز هم مد ۶۴ نفره Conquest، پادشاه بازی است. کاملا واضح است که تمام نقشه های بازی با در ذهن داشتن مد Conquest طراحی شده اند و اینجا همان نقطه ای است که بازی بیشترین لذت و ارزش تکرار بسیار بالا را به شما منتقل می کند. ۶۴ بازیکن در نسخه نسل هشتمی به دو گروه چین و آمریکا یا چین و روسیه تقسیم میشوند و به صورت دو دسته ی ۱۲ نفری با یکدیگر به رقابت میپردازند. در این مد باریکنان آزاد هستند به هر کجای Map ها که دوست داشته باشند بروند. اما وظیفه اصلی آنها مبارزه با دشمنان و بالا بردن پرچم تیم خود در مناطق A ،B و C است.
Rush : دومین مد محبوب سری بازی های میدان نبرد. ۲۴ بازیکن همانند مد قبلی به دو تیم ۱۲ نفره از حمله کننده ها و دفاع کننده ها تقسیم میشوند. در هر دور یک تیم باید از جایگاه اصلی خود دفاع کند و نگذارد که تیم حریف بمب های M-COM که در منطقه اصلی آنها جاسازی شده را شارز کند. همچنین تیم مقابل نیز وظیفه حمله کردن و شارژ کردن M-COM را بر عهده دارد.