بازی World War Z: Aftermath

منطقه فعالسازی اپیک گیمز : 

برای اطلاع از قیمت سایر ریجن های اپیک گیمز با پشتیبانی سایت در ارتباط باشید



ادامه مطلبShow less
299,000 تومان
(399,000 تومان 1)
امتیاز کابران: ثبت نظر/پرسش
برچسب‌ها:
دوست داشتن1
محصولات مرتبط
موردی یافت نشد
توضیحات

ایده دنیای آخرالزمانی و تبدیل شدن مردم جهان به زامبی‌های خونخوار هیچوقت تکراری نمی‌شود، اما نه به این معنا که مخاطب پذیرای هر کیفیتی باشد. Left 4 Dead یکی از بهترین و البته دوست داشتنی‌ترین بازی‌های این سبک محسوب می‌شود، ولی اگر کسی قصد دارد موفقیت آن را تکرار کند باید حتماً مقداری خلاقیت و نوآوری به همراه داشته باشد.

World War Z
بازی World War Z در این زمینه هیچ حرفی برای گفتن ندارد؛ نه حتی یک حرف! روایت اصلی بازی بر اساس کتاب پرفروشی با همین نام پرداخته شده که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد، فضای اصلی و الگوی رفتاری و حملات زامبی‌ها نیز به طور کلی از فیلم سینمایی با همین اسم -که در سال ۲۰۱۳ اکران شد و «برد پیت» در آن بازی می‌کرد- اقتباس گرفته شده است.

در گام بعدی فاکتورهای اصلی گیم پلی، سبک مبارزات و شکل‌گیری تیم ۴ نفره در بازی، و حتی زامبی‌های خاصی که قدرتمندتر از سایر دشمنان هستند، نه حدوداً، بلکه کاملاً از بازی Left 4 Dead کپی شده است.

استودیو Saber Interactive بعد از آنکه توسعه Halo Master Chief Collection را به اتمام رساند، فرآیند تولید WWZ را آغاز کرد. شاید تصور کنید ۵ سال برای توسعه یک بازی این چنینی خیلی زمان زیادی است، اما باید بدانید این عنوان توسط صد نفر توسعه پیدا کرده و با بازی چندان کوچکی هم طرف نیستیم.

«مت کارک» مدیرعامل استودیو در مورد چگونگی شکل‌گیری این بازی می‌گوید: «در دنیای امروز صنعت گیم معرفی یک فرنچایز جدید با تم آخرالزمانی ریسک بزرگی است، در نتیجه تصمیم گرفتیم از نام تجاری World War Z استفاده کرده و تجربه موفق کتاب و فیلم سینمایی را به شکل یک بازی ویدیویی در بیاوریم».

وی معتقد است این بازی همزمان از کتاب و فیلم سینمایی الهام گرفته، اما اصلی‌ترین فاکتورها، مربوط به کتاب منتشر شده در سال ۲۰۰۶ هستند، از طرفی می‌دانیم «گری لین»، کاراکتر اصلی فیلم سینمایی که ایفای نقش آن را برد پیت بر عهده داشت در بازی حضور ندارد.

مشابه با روایت کتاب، داستان بازی WWZ در چهار شهر نیویورک، اورشلیم، مسکو و توکیو دنبال می‌شود؛ در هر اپیزود چهار شخصیت منحصر به فرد حضور دارند که با همراهی یکدیگر سعی می‌کنند برای بقا بجنگند.

داستان‌های بازی کاملاً سطحی به نظر می‌رسند، اما برای چنین سبکی کافی خواهند بود. به عنوان مثال در اپیزود توکیو بازیکن می‌بایست جمعیتی از مردم بی‌گناه که بعد از هجوم زامبی‌ها زنده مانده‌اند را همیاری کرده تا بدون مشکل سوار یک کشتی عظیم شده و از جزیره‌ای که در شرف انهدام است دور شوند. یا در جای دیگر می‌بایست از دانشمندی محافظت شود که احتمالاً کلید نجات بشر از این وضعیت را در دست دارد.

هر کدام از شهرها المان‌هایی متفاوت برای شناخت محدوده و شباهت‌هایی با دنیای واقعی دارند، اما در مجموع طراحی مراحل و نمادهایی که در سطح محیط قابل بازی پراکنده شده از کیفیت قابل قبولی برخوردار نبوده و ممکن است تمیز آنها از یکدیگر در لوکیشن‌های متفاوت کمی دشوار باشد؛ مگر تفاوت‌های فاحشی مثل برفی بودن مسکو در مقابل طبیعت سرسبز توکیو.

اگر از دید بصری به قضیه نگاه کنیم، گرافیک WWZ بسیار خوب و قابل قبول است. طراحی کاراکترها با جزئیات مناسبی کار شده و به جز ضعف در تنوع زامبی‌های عادی، نمی‌توان به آن خرده خاصی گرفت.

نورپردازی به نوبه خود چشم‌نواز است، اسلحه و تجهیزات نظامی با جزئیات بسیار زیادی طراحی شده‌اند، ظاهر زامبی‌های خاص هم کاملاً منحصر به فرد و قابل شناسایی هستند. اما یک نکته جالب توجهی که در این زمینه وجود دارد، پرهیز از القای فضای خیلی تاریک و سرد بر دنیای آخرالزمانی بازی است، طوری که مثلاً ساختمان‌های نیویورک و درختان توکیو همگی پر از رنگ و لعاب هستند و حضور انواعی از آبشارهای جذاب و رودخانه‌های زلال، فضایی نسبتاً شاد و زنده را تداعی می‌کنند.

اگر فیزیک بازی را به عنوان اصلی‌ترین فاکتور گیم پلی و همراه با گرافیک بازی بدانیم، لازم است بگویم همین المان اکثر لذت بازی را از بین برده است.

متاسفانه برای کاراکترهای قابل بازی در WWZ هیچ گونه فیزیکی لحاظ نشده و هم تیمی‌ها به سادگی می‌توانند از داخل جسم یکدیگر عبور کنند. از طرفی هیت باکس زامبی‌های حاضر در بازی به شکل افتضاح و واضحی اشتباه است.

هیت باکس در واقع فضای فیزیکی اشغال شده توسط جسم ظاهری هر کاراکتر در یک بازی ویدیویی است که فضای تاثیرگذاری تیر بر جسم دشمنان را تعیین می‌کند. حال تصور کنید در یک بازی که اصلی‌ترین معیارش صرفاً کشتن و سلاخی کردن زامبی‌های آخرالزمانی است، این مسئله ضعف بزرگی داشته و گاهی تیراندازی به محیط پیرامون آنها باعث کشته شدنشان شود، یا هدشات کردن برخی از آنها اثری نداشته باشد.

اگر فیلم سینمایی World War Z را دیده باشید قطعاً توقع دارید در این بازی سیل عظیمی از زامبی‌ها را مشاهده کنید که از روی در و دیوار ریخته و برای رسیدن به شما از روی سر و کول همدیگر بالا می‌روند.

خوشبختانه استودیوی Saber در این زمینه عالی عمل کرده و آن فضای هولناک و نفس‌گیر در هرکدام از مراحل به خوبی لمس می‌شود. حملات دسته جمعی در این بازی با نام Swarm شناخته می‌شوند و قبل از شروع هرکدام –مشابه با گیرز آو وار- فرصتی کوتاه به بازیکن داده می‌شود تا تجهیزات دفاعی موجود را سر جایشان قرار داده و برای بقا تلاش کنند.

Swarm به نوعی جذابترین قسمت بازی است و با توجه به اینکه زامبی‌های متعددِ هر مرحله به صورت کاملاً تصادفی ظاهر می‌شوند و هر بار از نقطه متفاوتی هجوم می‌آورند، ارزش چندبار امتحان کردن هر اپیزود را بالا می‌برد. به خصوص اینکه زامبی‌های ویژه با تنوع و تعداد نفرات غیر قابل پیش‌بینی در هر راند به سراغتان می‌آیند.

جالب است بدانید موتور گرافیکی بازی که Swarm Engine هم نام دارد، می‌تواند در هر تصویر تا هزار زامبی را همزمان رندر کند تا سیل عظیم مورد بحث به شکلی مهارنشدنی و وحشتناک تبدیل شود. اما متاسفانه (تاکید میکنم باز هم متاسفانه) زامبی‌های WWZ خیلی زود محو می‌شوند و نمی‌توان بعد از اتمام هر مرحله از حملات، تپه‌ای عظیم از زامبی‌های کشته شده که روی هم ریخته‌اند را تماشا کرد و از نتیجه کار لذت برد.

از طرفی صداگذاری چندان چنگی به دل نمی‌زند و موسیقی بازی آن هیجان لازم و وحشت حاکم بر دنیای آخرالزمانی WWZ را به بازیکن القا نمی‌کند. افکت‌های صوتی برای کشته شدن زامبی‌ها و برخورد هر نوعی از سلاح با جمعیتی از آنها بسیار محدود است و بعد از مدت کوتاهی تکراری می‌شود.

این نکته را هم باید اضافه کنم که بازی به شدت آسان است. شما حتی در درجه‌های سختی Hard و Very Hard خیلی به چالش کشیده نمی‌شوید؛ به علاوه اینکه هم تیمی‌های شما در هر مرحله عملاً نقش هویج را بازی می‌کنند و وظیفه کشتن تمام زامبی‌ها را شخصاً بر عهده خواهید داشت.

از طرفی زامبی‌های عادی به شدت احمق هستند و ممکن است در مکان‌هایی که آرامش نسبی برقرار است از کنار شما رد شده یا هدف کلاً اشتباه بگیرند. در اتفاق جالبی در یک مرحله، هر چهار نفر در طبقه همکف یک ساختمان حضور داشته و مشغول کشتن زامبی‌هایی بودیم که از در و پنجره وارد می‌شدند؛ برای پیدا کردن تجهیزات از گروه جدا شده و از پله‌ها بالا رفتم و با مجموعه‌ای از زامبی‌های بیخیال و آرام مواجه شدم که متوجه حضور ما نبودند و انگار نه انگار طبقه پایین جهنم است!

گفتنی است کاراکترهای قابل بازی در WWZ را می‌توان به لطف حضور ۶ کلاس متفاوت و انواع افزونه‌های سلاح و تجهیزات جانبی شخصی‌سازی کرد؛ کلاس‌های Gunslinger و Hellraiser به نوعی مهاجمان بازی هستند و تخصصشان جنگ‌افزار است. کلاس‌های Fixer، Medic و Slasher به سلامت و مجهز بودن تیم یاری می‌رسانند و در زمینه سلاح‌های سرد مهارت دارند، و کلاس Exterminator هم می‌تواند اعضای گروه را در مسیر درست هدایت کند.

البته که تمام این کلاس‌ها به طور کلی تفاوت قابل لمسی با یکدیگر ندارند و اغلب تجهیزات از طریق گشت و گذار در هر منطقه پیدا می‌شود. صرفاً هر سلاحی که به یک کلاس اختصاص دارد می‌تواند با جمع‌آوری امتیاز در داخل منوی بازی شخصی‌سازی شود و این مسئله استفاده از کلاس‌های متعدد را منطقی می‌کند.

ناگفته نماند WWZ به غیر از حالت Co-Op چهار نفره خط داستانی، مودهای مختلفی مثلSwarm Deathmatch و King of the Hill دارد که جذاب‌ترین بخش آن Player vs Player vs Zombies است؛ در این مود دو تیم انسان در مقابل یکدیگر قرار گرفته و در عین حال می‌بایست هر دو گروه با حملات زامبی‌ها مقابله کنند.

در مجموع می‌توان World War Z را بازی سرگرم کننده‌ای دانست که بدون هیچ خلاقیت تازه‌ای ساخته شده و حتی به المان‌های اساسی فیزیک و گیم پلی بازی به خوبی پرداخته نشده است. ولی اگر بازیکن سخت‌گیری نباشید می‌توان ساعت‌ها از تجربه آن لذت برد و هر مرحله تکرارپذیری نسبتاً خوبی دارد؛ به خصوص اگر عاشق کشتن هزاران زامبی با انواعی از سلاح‌های گرم و سرد باشید.

دستاورد جدید استودیو Saber Interactive توانست طی هفته اول انتشار بیش از یک میلیون نسخه بفروشد و این رقم بعد از اتمام ماه نخست حتی به دو میلیون نسخه رسید؛ این مسئله نشان می‌دهد چقدر جای نسخه جدیدی از سری محبوب Left 4 Dead خالی است و World War Z با وجود تمام کمی و کاستی‌هایش می‌تواند جایگزین مناسبی باشد. اگر شما هم این بازی را تجربه کرده‌اید، نظرات خود را با ویجیاتو در میان بگذارید.

خلاصه بگم که...

اگر Left 4 Dead را دوست داشتید، World War Z می‌تواند برای شما ساعت‌ها سرگرمی و هیجان همراه داشته باشد؛ اما به شرطی که تصور کنید این بازی هم در همان سال‌ها ساخته شده و توقعی از کیفیت فنی آن نداشته باشید. اگر هم دنبال نوآوری هستید کلاً جای غلطی آمده‌اید.

می‎خرمش

بازی گرافیک قابل قبولی دارد و سفر به کشورهای مختلف می‌تواند تنوع خوبی در جهان آخرالزمانی ایجاد کند. نحوه حمله وحشیانه و هولناک زامبی‌هایی که برای رسیدن به شما از سر و کول هم بالا می‌روند هم به نوبه خودش لحظات هیجان‌انگیزی را پدید می‌آورد که تجربه آن لذت‌بخش است.

نمی‎خرمش

بازی پر از باگ و ایراد است؛ فیزیک از همه جهات ضعیف کار شده، صداگذاری چنگی به دل نمی‌زند، داستان خیلی سطحی و پیش پا افتاده است، و از همه مهم‌تر هیچ خلاقیت و نوآوری خاصی را نمی‌توان در این بازی پیدا کرد؛ چرا که همه چیز در واقع کپی‌برداری از کتاب و فیلم سینمایی با همین نام و بازی Left 4 Dead و تلفیق المان‌های آنها است.

ادامه مطلبShow less
جزئیات محصول
EPIC GAMES
نظر/پرسش(0)

تنظیمات

پیگیری سفارش

فهرست

یک حساب کاربری رایگان برای ذخیره آیتم‌های محبوب ایجاد کنید.

ورود به سیستم